Eric ประสบความสำเร็จในวงการใต้ดินเป็นครั้งแรกในฐานะโปรแกรมเมอร์ของโรงภาพยนตร์ Labia ในเคปทาวน์ระหว่างปี 1975 ถึง 1978 The Labia สร้างประวัติศาสตร์ในวงการวัฒนธรรมทางเลือกในแอฟริกาใต้เมื่อ Liknaitzky และพรรคพวกของเขาเปลี่ยนโรงละครผู้สูงอายุและโรงละครโกลาหลให้กลายเป็นโรงภาพยนตร์ที่เจริญรุ่งเรือง

 

หลังจากที่เขาย้ายไปลอนดอนในปี 1979 ในไม่ช้า เอริคก็ได้รับตำแหน่งผู้จัดการของโรงภาพยนตร์ Gate ที่เพิ่งก่อตั้งใหม่ ซึ่งดำเนินการโดย David และ Barbara Stone ชาวนิวยอร์ก พวกเขาได้เข้าควบคุมโรงภาพยนตร์ที่กำลังป่วยในนอตติ้งฮิลล์เกต และเปลี่ยนให้กลายเป็นโรงภาพยนต์เฉพาะทาง โดยพวกเขาแนะนำให้บุคคลทั่วไปมาร่วมงานโดยผู้สร้างภาพยนตร์อิสระ เช่น เดเร็ก จาร์แมน

 

 

ในปี 1980 เขาได้ร่วมงานกับผู้จัดจำหน่าย Artificial Eye ซึ่งดำเนินการโดยนักวิจารณ์ภาพยนตร์ชาวเยอรมัน Andi Engel และภรรยาของเขา Pam ในเมือง Camden ทางตอนเหนือของลอนดอน จากห้องทำงานของเขาเหนือโรงภาพยนตร์ เขาดูแลฝ่ายกระจายสินค้าขนาด 16 มม. ที่เฟื่องฟู ผู้เชี่ยวชาญเรื่อง Bob Dylan (เขาสามารถอ้างอิงเนื้อเพลงได้อย่างแม่นยำ) ของขวัญของเขาเมื่อเขาออกจาก Artificial Eye ในช่วงปลายทศวรรษ 1980 คือภาพพิมพ์ขนาด 16 มม. ของมหากาพย์การกำกับของ Dylan ความยาวสี่ชั่วโมงครึ่งในปี 1978 เรื่อง Renaldo และ Clara

 

จากนั้นเขาก็ได้ร่วมงานกับ Contemporary Films ซึ่งดำเนินการโดย Charles และ Kitty Cooper ในช่วงเงียบๆ ของเครือข่ายโรงภาพยนตร์อัลเทอร์เนทีฟในลอนดอน สถานที่ของพวกเขา ได้แก่ Paris Pullman ในเชลซีและ Phoenix ใน East Finchley มีชื่อเสียงจากโปรแกรมช่วงดึก จากสำนักงานในย่านโซโห Contemporary ได้รวบรวมห้องสมุดภาพยนตร์นานาชาติมากมาย กลุ่ม Coopers ฝ่ายซ้ายอย่างภาคภูมิใจได้จัดจำหน่ายภาพยนตร์ต่อต้านของแอฟริกาใต้และภาพยนตร์มากมายจากจีน คิวบา อินเดีย และสหภาพโซเวียต

 

ด้วยการประสานความสัมพันธ์กับผู้ทรงคุณวุฒิชาวอังกฤษ เช่น ผู้สร้างภาพยนตร์ ปีเตอร์ ไวท์เฮด และผู้อำนวยการสร้างและผู้กำกับ แจ็ค บอนด์ และสร้างแอนิเมชันให้กับผลงานของผู้กำกับอิสระชาวอเมริกัน โจเซฟ สตริก เขาตั้งเป้าที่จะทำให้คอนเทมโพรารีกลายเป็นกำลังสำคัญในวงการภาพยนตร์ระดับโลก หลังจากที่ Charles Cooper เสียชีวิต Eric ก็รับช่วงต่อ Contemporary Films จาก Kitty และดำเนินการเรื่องนี้จนกระทั่งเขาเสียชีวิต

 

เอริคเกิดในโจฮันเนสเบิร์ก แอฟริกาใต้ เป็นบุตรของราฟาเอล ลิคไนตสกี สถาปนิก และมิลลี่ (นี สมิธ) และเข้าเรียนที่โรงเรียนมัธยมไฮแลนด์นอร์ธ เขาพบกับ Shen Attwell เมื่อเธอมาที่ Labia เพื่อบ่นเกี่ยวกับบทวิจารณ์ที่ฉันเขียนในรายการรายสัปดาห์ของเรา ซึ่งเธอคิดว่าเป็นการเกลียดผู้หญิง สำหรับภาพยนตร์ของ Ingmar Bergman เรื่อง Cries and Whispers ทั้งคู่แต่งงานกันในปี 2521

 

เขารอดชีวิตจาก Shen ลูกสาวของพวกเขา Jude หลานของพวกเขา Milly และ Vincent และน้องชายของเขา David และ Barry