เราอาจรู้กันดีอยู่แล้วว่า “ความผิดหวังเป็นสิ่งที่ต้องเจอ” จะผิดหวังมากหรือน้อยนั้นคงไม่เท่ากันและวัดแทนกันไม่ได้ เพราะความผิดหวังในเรื่องหนึ่งของคนหนึ่งอาจสำคัญมาก แต่อาจเล็กน้อยสำหรับอีกคน ที่สำคัญที่สุดเกี่ยวกับความผิดหวัง คือ เรารับมือมันอย่างไร หรือรับมันได้หรือเปล่า… สล็อต

ผมได้ดูรายการ ป๋าเต็ดทอล์ค ตอนสัมภาษณ์คุณ เสือ – ธนพล อินทฤทธิ์ ผู้เป็นศิลปินที่ชอบมากท่านหนึ่งในช่วงเริ่มเป็นวัยรุ่นชอบฟังเพลง ในยุคนั้นการทำอัลบั้มออกมาเป็นเทปเพลง ในหนึ่งอัลบั้มต้องมีเพลง 10 เพลงขึ้นไป หากได้รับความนิยมมาก ๆ สักเพลงสองเพลงก็ถือว่าสำเร็จระดับหนึ่ง และน้อยอัลบั้มนักที่เราจะชอบทุกเพลงที่อยู่ในนั้น “ทีของเสือ” อัลบั้มแรกของเขาคือหนึ่งในอัลบั้มที่ผมชอบทุกเพลง และเชื่อว่าอีกหลายคนก็เช่นกัน อย่างไรก็ตามเรื่องราวและประวัติ หรือผลงานเพลง หากสนใจ คงค้นหาต่อเองได้ไม่ยากผมเชื่อว่าอย่างน้อยเราก็พอเลือกอะไรได้อยู่ดี เช่น เลือกที่จะเปลี่ยนแปลง เพราะทุก ๆ การเลือกมันอาจคือการเลือกว่า “เราเลือกจะเป็นใครในตอนจบ”

ขอบคุณครับสำหรับพี่เสือผู้เป็นที่มา บทความดี ๆ สั้น ๆ วันนี้ คงมีคนหลายคนที่ได้ดูและชอบประโยคนี้เหมือนผมเช่นกัน..หางจิ้งจกขาดได้ มันไม่ตาย ไม่เรียกว่าพิการ บางสิ่งในชีวิตคนเราก็เช่นกัน เราขาดมันได้ ไม่ตาย แต่หากเมื่อใดที่เรายึดติดไม่ยอมปล่อยไป ก็คงคล้ายเมื่อถึงเวลาสำคัญ แล้วจิ้งจกนั้นไม่ยอมตัดหางตัวเอง…

คงเคยเห็นกัน บางครั้งที่จิ้งจก หรือสัตว์เลื้อยคลานประเภทกิ้งก่า มันไปไหนมาไหนโดยไม่มีหาง หลายคนทราบดีว่านี่มันอาจเพิ่งรอดตายมา เพราะสัตว์เหล่านี้มีความสามารถพิเศษในการเอาตัวรอดจากสัตว์นักล่าอื่น ๆ ด้วยการสลัดหางทิ้งไว้เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ

อันที่จริงแม้หางจะงอกได้ใหม่ แต่ก็ใช่ว่าจะเหมือนเดิมเสียทีเดียว เพราะนอกจากต้องใช้เวลาแล้ว ยังมีผลต่อการเจริญเติบโต รวมถึงมีผลทางร่างกายบางอย่างที่แตกต่างกันไป แต่มันคงเล็กน้อยเมื่อเทียบกับต้องเสียชีวิตไปเลยมนุษย์แม้ไม่มีหางที่งอกใหม่ได้ แต่กลับยึดติดหลายสิ่งยิ่งกว่าหางของจิ้งจกเสียอีก ทั้งที่อาจไม่ใช่ส่วนสำคัญของชีวิต อีกทั้งบางสิ่งที่ต้องเสียไปนั้น หากยังมีชีวิต เราอาจสร้างสิ่งนั้นได้ดีกว่าเดิมด้วยซ้ำ

เราเป็นใคร เราจะผิดหวังไม่ได้ เราเป็นใครเราถึงจะล้มเหลวไม่ได้… ได้สิ เราก็มนุษย์คนหนึ่ง

ด้วยความที่ คุณเสือ หรือผมควรเรียกว่า พี่เสือ เป็นหนึ่งในศิลปินที่ผมชื่นชอบ จึงติดตามดูสัมภาษณ์ทั้ง 2 ตอน(จบ) ได้รู้เรื่องราวประวัติการทำงาน รูปแบบการทำงานค่ายเพลง ที่ในฐานะคนนอกวงการไม่เคยรู้มาก่อน จนในช่วงหนึ่งท้าย ๆ รายการผู้ดำเนินรายการ หรือ ป๋าเต็ดได้ถามถึงการที่เพลงมีลิขสิทธิ์ข้ามค่าย ไม่สามารถจะนำมาแสดงได้อย่างอิสระ ว่ารู้สึกอย่างไร พี่เสือ ได้ก็ตอบคำถามได้ดีอย่างชัดเจน และป๋าเต็ดก็กำลังสรุปในทำนองชื่นชมว่า พี่เสือเป็นผู้มองโลกบนความเป็นจริง ขณะนั้นเองจึงมีประโยคจาก พี่เสือ ธนพล ว่า “เราเป็นใคร เราจะผิดหวังไม่ได้? เราเป็นใครเราถึงจะล้มเหลวไม่ได้… ได้สิ เราก็มนุษย์คนหนึ่ง” ผมก็พยักหน้าตามป๋าเต็ด.. อืม.. ใช่ ๆ เหมือนในรายการทันที

นี่คือที่มาที่ทำให้คิด ดังที่เขียนไปข้างต้น หากถามว่ารู้กันหรือไม่ เราทุกคนต้องเจอ “ความผิดหวัง” เชื่อว่าเราล้วนรู้ดี แต่เมื่อมันเกิดขึ้นจริง ๆ หลายครั้งเราก็ “ไม่ยอมรับ” เพราะเราอาจรู้สึกว่าความผิดหวังนั้นมันมีผลกระทบมากเกินไป เกินรับได้ กระทั่งไม่ยุติธรรม..

บางทีเราเลือกได้แค่ สิ่งที่มันเกิดขึ้นแล้ว

แต่เชื่อว่าหากมีคำถามหรือคำพูดแบบพี่เสือสะท้อนขึ้นมาในหัวคิดให้ทบทวนว่า “แล้วเราเป็นใคร?” ที่จะบังคับทุกสิ่งทุกอย่างให้เป็นไปดังใจ หรือห้ามมิให้สิ่งใดเกิดได้ด้วยตัวเราเองทุกอย่าง คงเป็นไปไม่ได้ ไม่จำเป็นต้องเชื่อในพระเจ้า ในโชคชะตา หรือคิดว่ามีใครกำหนดมาแล้วหรือไม่ แต่อย่างน้อยก็ต้องรู้ซึ้งว่า “เราก็ไม่ได้เป็นผู้กำหนด” ชีวิตเราเองทุกอย่างเช่นกัน เราอาจเพียงมีสิทธิ์ “เลือกได้แค่ สิ่งที่มันเกิดขึ้นแล้ว”

เลือกจะมองมันอย่างไร ?
เลือกจะรับมืออย่างไร ?
เลือกจะทำอะไรต่อไป ? 
เลือกที่ปล่อยหรือจะรักษาสิ่งใดไว้ ?
เลือกที่จะเห็นคุณค่าใด ?
เลือกจะสร้างสรรค์มันต่อหรือทำลายไป ?